Moeder Annekarien heeft dankzij haar liefdevolle coach en door zelfstudie heel veel geleerd van de moeilijkste periode in haar leven. De periode van angst, onzekerheid en onwetendheid heeft plaats gemaakt voor heel veel kansen en positieve ervaringen. Deze positieve ervaringen wil zij graag met andere ouders delen. Annekarien nam de kans om met haar dochter mee te mogen groeien. Inmiddels heeft haar dochter de eetstoornis overwonnen en voelt zij zich beter dan ooit tevoren. Vanuit een enorme kwetsbaarheid deelt Annekarien haar tegenslagen, dieptepunten en mooiste inzichten met jou.
Annekarien (rechts) met haar dochter (links).
Lieve Ouders,
Kinderen krijgen is het mooiste wat er is! Kinderen opvoeden daarentegen is een hele grote uitdaging! Maar je eigen kind onder jouw hoede hebben met een eetstoornis is het aller moeilijkste dat ik ooit heb meegemaakt en waar ik nog steeds dagelijks tegenaan loop. „Onze” issues gaan heel veel verder, dan dealen met gezond pubergedrag.
Als je meer wilt weten over het stellen van gezonde, liefdevolle grenzen, lees dan verder…….
Toen bleek dat onze dochter een eetstoornis had voelde ik dat ik een kans kreeg om mee te mogen groeien, samen met mijn dochter. Inmiddels is onze band hechter dan ooit. "Difficulties are Opportunities” las ik ooit en ik kan het dan ook volledig onderschrijven. Van de moeilijke dingen in het leven leren we en als we het leven kunnen zien als één grote leerschool dan krijgen we nu de kans om het met beide handen aan te pakken.
In de eetstoornis van ons kind lagen de kansen en leermomenten voor onszelf en ons hele gezin. Gaandeweg de tijd kreeg ik nl meer en meer in de gaten dat ons kwetsbare, hoog sensitieve kind ons en zichzelf wat te zeggen had. Zij bleek haarscherp te doorzien hoe ons hele gezin in elkaar stak. welke plek wij in het gezin innamen, hoe vader op moeder reageerde en andersom. Zij bleek mijn overlevingsstrategieën volledig te doorzien en door naar haar te luisteren leerde ik mezelf steeds beter kennen.
Ik kreeg meer en meer de indruk dat zij heel goed wist waar zij zelf last van had, van welk 'Karma'
wij nog niet los waren en zij zich van wilde bevrijden. Ik realiseerde me dat zij zich nooit los kon maken van al die oude overlevingsstrategieën als wij niet mee wilden bewegen. Wij moesten dus ook door een crisis met onszelf om te snappen hoe we in het leven stonden om andere, misschien wel gezondere stappen te kunnen zetten.
Ik denk inmiddels dat als wij ons eigen huiswerk niet doen, we onze kinderen daarmee opzadelen. Aan sommige kinderen merk je niets, of zij lopen later als volwassenen tegen de lamp. Maar onze kinderen zijn zo gevoelig dat ze al op jonge leeftijd ontsporen. Dat klinkt misschien heel heftig, maar misschien mogen we er allemaal wel heel dankbaar voor zijn. Zonder onze dochter was ik niet zo gelukkig geweest als nu. Zonder haar hadden wij geen wereldreis met het hele gezin gemaakt en waren we niet zo naar elkaar toe gegroeid. Dankzij haar voelden we, dit kan zo niet langer! En voor mij was gelukkig meteen helder dat de eetstoornis niet alleen met haar te maken had maar ook met ons gezinssysteem.
Kernpunt van ons systeem is dat we „Pleasers” zijn, dat we slecht onze grenzen kunnen aangeven. Ik heb me nooit zo gerealiseerd dat ik daardoor heel slecht voor mezelf zorgde. Ieder mens is waardevol en ieder mens is er zelf verantwoordelijk voor dat hij/zij waardevol met zichzelf omgaat. Als iets dus niet goed voelt dan moet je het niet doen, in liefde naar jezelf! Als je dochter je uitscheld, dan hoef je dat niet te accepteren! Ga in je kracht staan, je bent het waard! Als je kind loopt te manipuleren omdat het verslaafd is, geef dan aan dat je niet wilt dat er zo met je omgegaan wordt. In liefde naar jezelf en in liefde naar je kind.
Als je in staat bent als ouder om een waardevol voorbeeld te zijn, dan kunnen onze prachtige, gevoelige kinderen daarvan leren. Wij zijn hun voorbeeld, van wie anders moeten ze het leren, toch?
Liefdevolle groet,
Annekarien Bothe
(toen onze dochter 13 jaar was kreeg ze Boulimia Nervosa, inmiddels is ze 18 jaar en gaat het goed met haar. ze doet eindexamen Havo en heeft geen eetstoornis meer, maar komt haar levensthema’s net als ieder ander mens nog dagelijks tegen)