Geschreven door moeder Mirjam
De kliniek gaf aan ons geen therapie te kunnen bieden. We moesten terug naar GGZ voor verdere behandeling voor haar depressieve gedachten. Ondertussen therapeut nummer zo veel. In de kliniek heb je drie fases en in iedere fase heb je twee of drie behandelaars. Tijdens de opname krijg je ook even een andere behandelaar. We hebben héél veel verschillende behandelaars gehad. We hadden voor de kliniek bij GGZ al vier behandelaars gehad en nu weer drie nieuwe, na reorganisatie weer drie nieuwe. Overigens allemaal even vriendelijk en behulpzaam.
Fotografie, unsplash.com
Voor de eetstoornis bleven we op ons verzoek onder behandeling bij de kliniek. Onze dochter was ondertussen een paar kilo afgevallen, niet meer ongesteld en het lukte haar niet om te herstellen. Naar ons idee omdat ze gewoon nog niet goed in haar vel zat. Voor haar depressieve gedachten hebben we, na veel twijfelen, een medicinale behandeling ingezet.
Via een kennis kwamen we in contact met een ervaringsdeskundige. We kregen hulp van een ervaringsdeskundige! De ervaringsdeskundige straalde zo veel positieve energie uit. Onze dochter voelde zich begrepen en kwam steeds opgetogen thuis na de gesprekken. Ook ik kreeg positieve energie na contact met haar gehad te hebben. Je voelde dat ze snapte hoe onze dochter zich voelde en wist ook hoe haar moeder het ervaren had. De kliniek snapte deze stap wel maar had wel moeite met een ervaringsdeskundige als nieuwe behandelaar.
Onze dochter was niet gebaat bij verschillende adviezen. Wij vonden juist dat onze dochter niet verder kwam en we nieuwe hulp zijn gaan zoeken om haar te helpen en dat een goede klik, die ze nu had, heel belangrijk was om haar verder te helpen. Ook wij vonden het moeilijk dat ze meer vrijgelaten moest worden in haar keuze wat ze wilde eten. Vooral omdat anderhalf jaar de theorie was dat het dieet volgen heel belangrijk was en vooral dat alles gegeten moest ( kunnen) worden, omdat je anders de eetstoornis in stand hield.
Maar wij als ouders hadden ook gezien dat ze na goed aangekomen te zijn, weer teruggevallen was, waarschijnlijk omdat ze zich goed aan de regels wilde houden, maar niet omdat ze er zelf achter stond. Ook wij hebben nu het standpunt dat ze zelf de eetstoornis moet willen overwinnen, met alles wat daar voor nodig is. Het draait niet alleen om eten.
De eetstoornis draait niet alleen om eten, maar vooral ook om wat er schuil gaat van binnen. Je emoties ontdekken, ontdekken wie je zelf bent, trots zijn op je zelf en wat je wilt bereiken in de toekomst. Het dubbele blijft dat je wel een gezond gewicht moet hebben om je doelen te bereiken en je angsten moet overwinnen weer alles te leren eten, wat moeilijk is alleen te doen. Daar onze dochter al weer een jaar met ondergewicht kampt en de kliniek haar op wil nemen en geen andere oplossing ziet zijn we (voorlopig) gestopt met de behandeling aldaar en vindt ze haar steun bij de ervaringsdeskundige en GGZ.
Onze dochter is weer vrolijk en energiek. Ze heeft het naar haar zin op school, bij yoga, volley en toneel, een baantje achter de bar bij een voetbalvereniging en is trots op wat ze doet en kan. We kunnen weer heel goed met haar communiceren, ze staat open voor alle gesprekken. Haar ‘buikje’ staat haar nog wel in de weg, haar gewicht is nog niet goed, maar we willen haar niet alle leuke goede dingen die ze nu heeft ontnemen door haar op te laten nemen en alle contacten die ze nu heeft stil te leggen.
Een Brusselse wafel met slagroom! Vanmiddag heeft ze een Brusselse wafel gekocht en met slagroom opgegeten. Ze durft haar grenzen te verleggen. Ik hoop dat we de goede keus hebben gemaakt en ze straks nog trotser op zich zelf kan ziijn en de eetstoornis achter zich kan laten. Het leven kan zo mooi zijn als je zelf niet in weg ligt.
We zijn blij met alle zorg die we tot nu toe gekregen hebben. Iedereen heeft ons hoop op beter gegeven en dat hebben we stapje bij beetje mogen ervaren. Zonder de kinderarts waren we er niet achter gekomen dat onze dochter een eetstoornis had, zonder GGZ waren we niet bij de kliniek terecht gekomen en niet aan medicatie begonnen dat zo goed uitpakt en waar ze nu ondersteunt wordt met EMDR, zonder de kliniek had onze dochter nooit de eerste stappen gezet de eetstoornis te overwinnen en hadden we nooit zo goed begrepen wat een eetstoornis inhoudt en kunnen delen met andere ouders met dezelfde zorgen.
Alle hulp is belangrijk geweest voor ons! Zonder de ervaringsdeskundige was ze nooit zo positief in het leven gaan staan en de steun gevoeld die ze nodig had, zonder ons en haar lieve zus had ze het waarschijnlijk niet volgehouden. Alle hulp is belangrijk. Erkenning, hulp vragen, de ernst van de ziekte inzien, hulp accepteren en het delen met anderen is wat nodig is het genezingsproces op gang te zetten en de lange weg naar een beter leven te doorstaan.
Bewustwording dat een eetstoornis niet alleen over eten gaat is nodig om jezelf te ontdekken, jezelf te waarderen en te vechten voor een mooie toekomst. Wat ons, vooral in het begin, erg geholpen heeft is de eetstoornis los te zien van je kind. Het is de eetstoornis die niet wil eten, boos wordt en strijd met je levert omdat je het weg wil hebben. Je kind is net zo verdrietig, zo niet verdrietiger dan jij en heeft alle steun en liefde nodig. Wat er ook gebeurd. Onvoorwaardelijke zorg en liefde geven! Ook als ze gelogen heeft of het niet lukt om (genoeg) te eten. Zorg en liefde geven en zorg en liefde ontvangen hebben we allemaal nodig om een 'zorgeloos' en liefdevol leven te kunnen lijden.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal, Mirjam