Fotografie, unsplash.com
Mijn broer zegt altijd het volgende over zijn anorexia periode; “Met anorexia ben je de draad helemaal kwijt in je leven. Het enigste waar je grip op hebt en ook goed in bent is je lichaamsgewicht beheersen. Het resultaat, afvallen motiveert. Je bent daar mee bezig en het andere achterliggende probleem van de anorexia verdwijnt naar de achtergrond."
Over haar broer Ron die anorexia heeft overwonnen. Ron heeft anorexia gehad, welke achteraf gezien al op zijn tiende zijn intrede deed. Het is een hele strijd geweest en dit heeft zijn sporen lichamelijk en geestelijk achter gelaten. Trots ben ik dat Ron de ziekte heeft overwonnen. Die overwinning ontstond doordat iemand hem serieus nam en Ron een baan in een bakkerij aanboodt. Het gevoel van waardering was exact wat hij nodig had, eindelijk kon hij iemand zijn. Anorexia is toch iets voor meisjes? Ron is inmiddels de 40 gepasseerd en de ziekte en de oorsprong alweer 27 jaar geleden achter ons. Toen was er nog weinig over bekend en nu nog niet en al helemaal niet bij een jongens. Dat er iets was met Ron was duidelijk. Het ging niet goed, maar iemand met anorexia is slim en gehaaid en weet deze ziekte (vaak) te verhullen. De schade aan het lichaam was al gedaan en bij de diagnose was directe ziekenhuis opname nog de enige oplossing voor Ron. Wat heb ik geleerd over mijn broer...
Mijn broer zegt altijd het volgende over anorexia; “Met anorexia ben je de draad helemaal kwijt in je leven. Het enigste waar je grip op hebt en ook goed in bent is je lichaamsgewicht beheersen. Het resultaat, afvallen motiveert. Je bent daar mee bezig en het andere achterliggende probleem van de anorexia verdwijnt naar de achtergrond.” Het is dus belangrijk dat iemand met een eetstoornis gaat praten over waar het ogenschijnlijk mis is gegaan en wat degene nodig heeft om de boel weer op de rit te krijgen. Confrontatie met eten kan het gevoel van angst en onzekerheid eigenlijk alleen maar vergroten. Toch is dat wat er werd gedaan met mijn broer in het ziekenhuis.
Mijn advies aan andere zussen ...
Je geduld en vertrouwen uitspreken dat jullie dit samen gaan aanpakken: ten alle tijden steunen,professionele hulp zoeken en een praatgroep zoeken zodat jouw broer of zus ook met lotgenoten kan praten die precies hetzelfde mee maken. Heb vertrouwen ... Ook al roept alles in je ‘als hij maar eet’, het is namelijk niet te begrijpen voor een buitenstaander wat iemand zich zelf aan doet. Ondanks dat is het belangrijk om altijd vertrouwen en geduld te behouden. Juist het opdringen kan de ziekte aleen maar verergeren, daar degene met een eetstoornis in paniek kan raken. Dit komt doordat datgene wat juist goed gaat afvallen nu ook nog afgepakt wordt.
Er moet eerst een oplossing komen voor het echte probleem wat schuil gaat achter de eetstoornis, voordat mensen afstand kunnen doen van de eetstoornis. Voor mijn broer... Ik het doet me verdriet dat hij het door heeft moeten maken, want er zal altijd een litteken blijven. Maar ik ben super trots hoe hij deze ziekte heeft overwonnen en hier iets positiefs mee heeft gedaan door zich in te zetten als Coach bij ISA Power en middels een eigen stichting www.anorexiajongens.nl Zo wilt hij meer aandacht krijgen en begrip creëeeren voor jongens met anorexia.
Mijn wens voor alle ouders, zussen en broers ... Dat er grip komt op de eetstoornis en daarbij behorende problematiek. En dat deze stoornis met goede hulp steeds sneller en beter kan worden begeleid.